ابزار تراشکاری عبارت است از شکل‌دهی فلزات به روش براده‌برداری با استفاده از ماشین تراشکاری. در این روش از شکل‌دهی فلزات، فلز که عمدتاً به شکل استوانه‌است (البته اشکال دیگر فلز نیز قابل استفاده‌است)، با قدرت و سرعت معین به چرخش درآمده و با حرکت تیغچه‌های تراشکاری بر روی آن، عمل براده‌برداری با عمق و سرعت معین انجام می‌شود.

گیره،سه نظام،چهارنظام منظمونامنظم،مته،فرزکارباید،فرزانگشتی،سنگ ساب،سنگ برش آهن واستیل،

محور حرکت قطعه می‌تواند خط صاف یا در راستای مجموعه‌ای از منحنی‌ها و زوایا باشد. معمولاً اصطلاح تراشکاری برای توضیح تولید سطح خارجی با عمل تراش به کار برده می‌شود، در حالی که برای تولید سطوح داخلی از واژه بورینگ استفاده می‌شود؛ به همین دلیل، عبارت “تراشکاری و بورینگ” برای خانواده بزرگ‌تری از فرایندها به نام تراشیدن استفاده می‌شود.

تراشکاری می‌تواند به صورت دستی با دستگاه تراش سنتی که نیازمند نظارت دایمی اپراتور می‌باشد، یا با استفاده از دستگاه تراش اتومات انجام شود. امروزه رایج‌ترین دستگاه اتومات CNC(کنترل عددی) می‌باشد.

هنگام تراشکاری قسمتی از جسمی نسبتا صلب چرخانده می‌شود و یک ابزار تراش از یک، دو یا سه محور حرکت می‌گذرد تا قطر یا عمق دقیقی ایجاد کند. تراشکاری می‌تواند داخل یا خارج یک استوانه انجام شود تا اجزا لوله‌ای تولید کند.

فرایندهای تراشکاری معمولاً توسط دستگاه تراش انجام می‌شوند که از قدیمی‌ترین ابزارها می‌باشد و دارای چهار نوع مختلف از جمله تراشکاری استوانه‌ای، تراشکاری مخروطی، بازرسی جوش و شیار خارجی می‌باشد. این فرایندها می‌توانند اشکال مختلفی از مواد مانند سیلندر، مخروط، منحنی یا شیاردار تولید کنند. به‌طور کلی، در تراشکاری از ابزارهای برشی ساده تک‌نقطه‌ای استفاده می‌شود.

قطعات تراشکاری دارای مقاطع دایره‌ای شکل از قبیل میله‌های ساده و غیر ساده، میله‌های پیچ شده، پولکها، بوش‌ها و نظائر این‌ها می‌باشد که قطعات اصلی ماشین‌ها و دستگاه‌ها و اسباب‌های فنی را تشکیل می‌دهند. هم چنین عده زیادی از ابزارها مانند تیغه فرز، مته‌ها، برقوها، و قلاویزها هم دارای مقاطع گرد هستند. بنابر موارد استعمال خاصی که قطعات تراشکاری باید داشته باشند آن‌ها را از مواد مختلف مثلاً از فولاد، چدن، برنز، برنج، مس، فلزات سبک، چوب و یا مواد مصنوعی و نظائر آن‌ها می سازند. وضع سطح خارجی قطعات تراشکاری می‌تواند متفاوت باشد.

ب